امید

ای آنکه به وقت شادی?
یاد تو مرا به اعماق تفکر فرو می برد?
و شعفی توصیف ناپذیر
به جانم می اندازد.

ای آنکه یادت آرام بخش دلهاست و
ای پروردگار پر عظمت ناشناختنی،

تو خود بهتر می دانی که تنها تو را می پرستم و
به امید تو زنده ام

از تو یاری می طلبم

تو را دارم و از ندای یاری می خواهم...

و تو را دمست دارم....

بنام الله

دلم با تو          فکرم با تو       عشقم با تو

                                               ای یار من کجایی ؟

نمی دانم شاید من از تو دورم

                                          و یا شاید تو ربودی از من ؟

این دلم را

کجایی که این دلم را تو بردی !

آه ای دل

آه ای دل   آرام باش

آرام باش که تو مانند آتشفشان شده ای

آرام باش که می ترسم  این جوش فشان تو

آتش تو           حرارت تو  

بسوزاند مرا

و بسوزاند مرا

                             اما من نتوانم تو را ببینم

اگر هم نتوانم تو را ببینم

مشکلی نیست

تو در وجودم ریشه کرده ای

                                      زیبایی تو را همیشه حس می کنم

                                                                      زیبایی تو را همیشه می بینم

من از تو دور بودم

                           ولی تو همیشه با من بودی

                                                              پس کجایی یا من کجا بودم و یا درکجایم ؟

آری من کجا بودم 

                 من کجا بودم

من از تو دور بودم ای یار

                          من از تو دور بودم  ای یار

                                              یاریم کن  ای یار

                                                           یاریم کن ای یار